Madaming small things na sumbong ang pinalagpas ko, at hindi ko narealize na nabubully na pala sya. Hanggang isang araw hindi na nya matiis at umiyak na sya sakin. Duon ko naramdaman na hindi na ito biro. Totoo na ito, nabu bully na talaga sya sa school.
Ang unang sumbong na naintindihan ko sa kanya ay yung insidente na natulak sya ng tatlo nyang kaklase. Pinalagpas namin yong magasawa dahil inisip nalang namin na "mga bata eh" minsan hindi talaga maiiwasang magkatulakan, magharutan at minsan nauuwi sa sakitan.
Pero yung time na umiyak na sya sakin paguwi nya ng bahay galing sa school. Nagkukwento habang umiiyak at pinapakita ang notebook na binaboy ng kaklase. Ang talagang nagpapintig ng tenga ko ay yung madinig mong umiiyak ang anak mo. Kantiin ka na, paiyakan ka na. Wag lang ang anak mo.
Binaboy pala ang notebook nya, at sinulatan ang Polo shirt ng lapis. Although lapis lang yon, nabubura, pero yung sakit na dinulot sa damdamin ng anak ko. Yun ang hindi ko mapigilan. Galit na galit ako. Pero pinilit ko parin magtimpi. Pangalawang sumbong na kasi sakin yon ng anak ko na medyo malinaw ang pagkakasabi. Bukod pa sa mga ilang sumbong na hindi malinaw nung nakaraang taon.
Kinausap ko na ang asawa ko. Sabi ko, "Hindi na pwede to. Ang laki na ng impact sa damdamin ng bata. Iba na kapag umiyak. Ibig sabihin lang non, nasaktan. Hindi man pisikal pero emotional." Kinabukasan din umaksyon kami. Hindi na namin pinalagpas. At sinugurado na naming hindi na iyon mauulit.
Ano nga ba ang bullying?
Ayon sa Unicef. Maa identify mo ang bullying sa tatlong charateristcs: intent, repetition and power. Ang mga taong nangbubully ay may intentsyon na manakit, either through pisikal or sa pananakit na pananalita, at paulit ulit nila itong ginagawa, maaring sa isa o iba ibang tao.
Ang mga batang lalaki ay madalas nakakaranas ng pisikal bullying habang ang mga batang babae naman ay psychological bullying. Trend na, na ang madalas biktima ng nabu bully ay yung mga mahihinang bata, or yung walang tendency lumaban at magsumbong sa magulang. Takot or, hindi naiintindihan na nabubully na sila hanggang maramdaman na nila ito.
Bakit napakaimportante na malaman natin kung nabubully ang anak natin?
.
No comments:
Post a Comment